دیسکوگرافی
مجموعه آلبوم های موسیقی در همه سبک هادیسکوگرافی
مجموعه آلبوم های موسیقی در همه سبک هامجموعه آلبوم های Jeff Buckley
سبک :
singer-songwriter, rock, alternative, indie, folk
لیست آلبوم های در این مجموعه :
de m£sicas em homenagem ao Jeff Buckley
Grace (Legacy Edition)
JBHamburg_-_22_February_1995p1
JBHamburg_-_22_February_1995p2
JBHamburg_-_22_February_1995p3
Jeff Buckley Live at Olympia
Jeff Buckley – Fall In Light
Jeff Buckley – Mystery White Boy
Jeff Buckley – Songs To No One
Jeff Buckley – The_Rare_Tracks (124 Tracks)
Jeff Buckley – [Grace]
Jeff Buckley rarities, live performances, and unreleased tracks :
Live Recordings
Trash Can Demo Tape
atlanta
Just an Assortment of Songs
Phoenician Theatre (Sydney, Australia)
Rarities from NYC
jeffbuckley-knitting
JeffB_Bataclan
JeffB_Goodbye
JeffB_Grace_EP
JeffB_Peyote
JeffB_So_Real
Jeff_Acoustic_Plaza_95
Jeff_Buckley_-_1995-01-30_-_Liquid_Room_Tokyo
Jeff_Buckley_-_1995-02-25_-_Rotterdam
Jeff_Buckley_-_1995-06-24_-_Glastonbury
Jeff_Buckley_-_1997-02-04_-_The_Knitting_Factory_NYC
Sketches for My Sweetheart The Drunk
مجموعه آلبوم های Björk
مجموعه آلبوم های Björk
سبک :
Electronica, alternative rock, trip hop
لیست آلبوم های در این مجموعه :
Bjork – Bjork (1977)
Bjork – Debut (1993)
Bjork – Declare Independence EP
Bjork – Drawing Restraint 9 (2005)
Bjork – Earth Intruders
Bjork – Gling-Glo’ (1990)
Bjork – Homogenic (1997)
Bjork – Innocence
Bjork – Medula (2004)
Bjork – Post (1995)
Bjork – SelmaSongs (2000)
Bjork – Vespertine (2001)
Bjork – Volta (2007)
Bj”rk – Telegram (1996)
Cocoon CD1
Cocoon CD2
Hidden Place CD
Hidden Place CDL
It’s In Our Hands CD1
It’s In Our Hands CD2
KUKL – Holidays in Europe
KUKL – The Eye (1984)
Pagan Poetry CD
Pagan Poetry CDL
هنرمندان مشابه :
Pan Sonic
Laika
Madonna
µ-Ziq
808 State
Scala
Moloko
Autechre
Garbage
Crystal Waters
The Black Dog
Eivør Pálsdóttir
Lizzy Mercier Descloux
Whale
The Beloved
White Town
Broadcast
Sneaker Pimps
Cibo Matto
Primal Scream
Morcheeba
تحت تاثیر هنرمندان :
۸۰۸ State
Underworld
William Orbit
Saint Etienne
Siouxsie and the Banshees
The Orb
Peter Gabriel
New Order
Kraftwerk
Massive Attack
Joni Mitchell
Kate Bush
Cocteau Twins
David Bowie
Dead Can Dance
پیروان و دنباله رو ها :
Johannes Brahms
Ferdinando Carulli
Carl Czerny
Franz Schubert
Robert Simpson
Michael Tippett
Richard Wagner
Jon Schmidt
Nikolai Petrov
Gavin Coyle
Alfred Brendel
Marcus Satellite
Halfpenny Marvel
مقاله های مرتبط :
Björk
Björk first came to prominence as one of the lead vocalists of the avant pop Icelandic sextet the Sugarcubes, but when she launched a solo career after the group’s 1992 demise, she quickly eclipsed her old band’s popularity. Instead of following in the Sugarcubes’ arty guitar rock pretensions, Björk immersed herself in dance and club culture, working with many of the biggest names in the genre, including Nellee Hooper, Underworld, and Tricky. Debut, her first solo effort (except for an Icelandic-only smash released when she was just 11 years old), not only established her new artistic direction, but it became an international hit, making her one of the ’90s most unlikely stars.
Though the title of Debut implied that it was Björk’s first-ever solo project, she had actually been a professional vocalist since she was a child. When she was in elementary school in Reykjavik, she studied classical piano and, eventually, her teachers submitted a tape of her singing Tina Charles’ “I Love to Love” to Iceland’s Radio One. After “I Love to Love” was aired, a record label called Falkkin offered Björk a record contract. At the age of 11, her eponymous first album was released; the record contained covers of several pop songs, including the Beatles’ “Fool on the Hill,” and boasted artwork from her mother and guitar work from her stepfather. Björk became a hit within Iceland and was not released in any other country.
Björk’s musical tastes were changed by the punk revolution of the late ’70s; in 1979, she formed a post-punk group called Exodus and, in the following year, she sang in Jam 80. In 1981, Björk and Exodus bassist Jakob Magnusson formed Tappi Tikarrass, which released an EP, Bitid Fast I Vitid, on Spor later that year; it was followed by the full-length Miranda in 1983. Following Tappi Tikarrass, she formed the goth-tinged post-punk group KUKL with Einar Orn Benediktsson. KUKL released two albums, The Eye (1984) and Holidays in Europe (1986), on Crass Records before the band metamorphosed into the Sugarcubes in the summer of 1986.
The Sugarcubes became one of the rare Icelandic bands to break out of their native country when their debut album, Life’s Too Good, became a British and American hit in 1988. For the next four years, the group maintained a successful cult following in the U.K. and the U.S. while they were stars within Iceland. During 1990, Björk recorded a set of jazz standards and originals with an Icelandic bebop group called Trio Gudmundar Ingolfssonar. The album, Gling-Gló, was released only in Iceland. By 1992, tensions between Björk and Einar had grown substantially, which resulted in the band splitting apart.
Following the breakup of the group, Björk moved to London, where she began pursuing a dance-oriented solo career. The previous year, she had sung on 808 State’s “Ooops,” which sparked her interest in club and house music. Björk struck up a working relationship with Nellee Hooper, a producer who had formerly worked with Soul II Soul and Massive Attack. The first result of their partnership was “Human Behaviour,” which was released in June of 1993. “Human Behaviour” became a Top 40 hit in the U.K., setting the stage for the surprising number three debut of the full-length album, Debut. Throughout 1993, Björk had hit U.K. singles — including “Venus as a Boy,” “Big Time Sensuality,” and the non-LP “Play Dead,” a collaboration with David Arnold taken from the film Young Americans — as well as modern rock radio hits in the U.S., and in both countries she earned rave reviews. At the end of the year, NME magazine named Debut the album of the year, while she won International Female Solo Artist and Newcomer at the BRIT Awards; Debut went gold in the U.S. and platinum in the U.K.
During 1994, Björk was relatively quiet as she recorded her second album with Nellee Hooper, Tricky, 808 State’s Graham Massey, and Howie B of Mo’ Wax Records; she also released a remix EP, co-wrote the title track for Madonna’s Bedtime Stories, and performed on MTV Unplugged that same year. “Army of Me,” the first single from Björk’s forthcoming album, was released as a teaser single in the spring of 1995; it debuted at number ten in the U.K. and became a moderate alternative rock hit in the U.S. Post, her second album, was released in June of 1995 to positive reviews; it peaked at number two in the U.K. and number 32 in the U.S. Post matched its predecessor in terms of sales and praise, going gold in the U.S. and helping her earn her second BRIT Award for Best International Female Artist. Post yielded the British hit singles “Isobel” (number 23), “It’s Oh So Quiet” (number four), and “Hyperballad” (number eight), yet her singles failed to make much headway on American radio or MTV. Late in 1996, Björk released Telegram, an album comprised of radical remixes of the entire Post album, in the U.K.; Telegram was released in America in January 1997.
Homogenic, her most experimental studio effort to date, followed later that same year and spawned many remix releases in the next few years to follow. In the spring of 2000, she was named Best Actress by jurors at the Cannes Film Festival for her work in Lars Von Trier’s Palme d’Or-winning Dancer in the Dark. Selmasongs, her score for the film, reunited Björk with her Homogenic collaborator Mark Bell and arrived in the fall of 2000, just in time for Dancer in the Dark’s U.S. release. The full-length follow-up, Vespertine, was released one year later. She released a Greatest Hits collection and the Family Tree box set late in 2002. After performing a few dates in 2003, Björk geared up for a busy 2004, which included the release of her all-vocals and vocal samples-based album Medúlla and a performance of one of its songs, “Oceania,” at the 2004 Summer Olympics in Athens, Greece.
The soundtrack to Drawing Restraint 9, a film by multimedia artist Matthew Barney, arrived in 2005 and also featured contributions from Will Oldham. Released in 2007, Volta returned to the more playful, percussive side of Björk’s music and included collaborations with Timbaland, Toumani Diabaté, Antony Hegarty, and an all-female Icelandic choir. Her tour supporting the album was a lavish affair, as chronicled in the 2009 set Voltaic
مجموعه آلبوم های Archive
سبک : trip-hop, alternative, electronic, progressive rock, rock
آلبوم های در این مجموعه :
- ۱۹۹۶ – Londinium
- 1999 – Take My Head
- 2002 – Again SP
- 2002 – Live a France Inter
- 2002 – Numb SP
- 2002 – You All Look The Same To Me
- 2003 – Michel Vaillant Soundtrack
- 2004 – Noise
- 2004 – Unplugged
- 2006 – Lights
- 2007 – Live At The Zenith
مجموعه آلبوم های Anathema
مجموعه آلبوم های Anathema
سبک :
Alternative rock , doom metal, progressive metal, progressive rock, atmospheric, metal
لیست آلبوم های در این مجموعه :
۱۹۹۰ – An Illiad of Woes (Demo)
1991 – All Faith Is Lost (Demo)
1992 – Crestfallen
1993 – Serenades
1995 – Pentecost 3
1995 – The Silent Enigma
1996 – Eternity
1998 – Alternative 4
1999 – Judgement
2001 – A Fine Day To Exit
2003 – A Natural Disaster
2006 – A Moment In Time
Anathema – Hindsight (2008
اعضای گروه :
Vincent Cavanagh
Daniel Cavanagh
Les Smith
Jamie Cavanagh
John Douglas
Lee Douglas
اعضای سابق گروه :
Darren White
Duncan Patterson
Shaun Taylor-Steels
Martin Powell
Dave Pybus
هنرمندان مشابه :
Amorphis
Type O Negative
Rotting Christ
Theatre of Tragedy
On Thorns I Lay
Novembers Doom
Danzig
Cradle of Filth
Candlemass
Cemetary
Lake of Tears
Eyehategod
Pyogenesis
Moonspell
Trouble
Cathedral
Paradise Lost
My Dying Bride
مقاله های مرتبط :
بررسی موسیقی Anathema
گروه Anathema آناتما از مرکز شهر لیورپول به تمام هوادارانش درود می‌فرستد. در تابستان سال ۱۹۹۰ گروهی ۵ نفره‌شان تشکیل شد. گروه در ابتدا با نام Pagan Angel شروع به فعالیت بهمراه صدای قوی و خشن خواننده نمود. آنها سبک نمونه دوم متال Doom Metal را با زمینه بزرگی از تواناییهائی که در اختیار داشتند برگزیدند. گروه در نوامبر سال ۱۹۹۰ برای ضبط اولین آهنگ خود با نام An Iliad of Woes وارد استودیوئی محلی شدند.
با ارائه این دمو در ژانویه سال ۱۹۹۱ آنان تصمیم به عوض کردن نام گروه به Anathema آناتما گرفتند که برگرفته شده بود از عبارتی در کتاب مقدس به معنی لعنت خدا.
آناتما بوسیله اجرای مشترک با گروههائی نظیر Bolt Thrower و Paradise Lost حمایت شد. در میان همین اجراها پایگاهی جدی در لیورپول از طرفدارانشان شکل گرفت که آرام آرام و با گذشت زمان تا سراسر اروپا گسترش پیدا کرد. چند ماه بعد آنان با تمرینهای جدیشان تصمیم به ورود به همان استودیوی محلی برای ضبط اثر افسانه‌ای خود با نام All Faith is Lost را گرفتند. آلبومی با همین نام در جولای ۱۹۹۱ منتشر شد. آنها با عرضه این آلبوم سروصدای جنجال‌برانگیزی در مجله‌ها و کلوپهای زیرزمینی ایجاد کردند که سود قابل توجهی نصیب آنها گرداند. آهنگ They Die از این آلبوم در کشور سوئیس منتشر و بوسیله شرکت Witchunt Records ضبط شد که آنهم موفقیتهائی را برای آنها بهمراه داشت.
در اولین اجرای زنده گروه تمامی بلیطها پیش‌فروش شد. شرکت Peaceville Records با آنها تماس برقرار کرد تا ضبط آهنگ Lovelorn Rhapsody را متحمل شود و در اکتبر سال ۱۹۹۲ منتشر شد. آناتما نام آلبوم بعدی خود را The Crestfallen EP نهادند و آنرا در نوامبر همان سال روانه بازار کردند. این آلبوم توسط گروه Hammy تهیه شد. گروه بعد از انتشار این آلبوم تصمیم به برگزاری توری در انگلستان گرفت که از سوی گروه امریکائی Cannibal Corpse حمایت می‌شد. تور با هنرنمایی گروه آناتما به موفقیت بزرگی دست یافت. آنها در این کنسرتها خیلی قوی ظاهر شدند. آناتما دیگر تبدیل به یک گروه باهوش و فعال شده بود و به محض رهایی از پروژه‌ای، بسرعت درگیر کار و ایده‌های جدید خودشان می‌شدند.
آلبوم Serenades در استودیوی آکادمی ضبط شد و در فوریه سال ۱۹۹۳ عرضه گشت. این آلبوم بعنوان بهترین آلبوم ماه برگزیده شد و بخاطر آن نشان Metal Hammer را از آن خود کردند. حتی آلبومشان در شبکه عظیم تلویزیونی MTV هم بعنوان آلبوم ماه شناخته شد. با بدست آوردن این افتخارات آناتما وارد Kerrang شد و شماره ۲ جدول موسیقی امریکا شدند. ویدئوی آهنگ Sweet Tears در کانال MTV طرفداران زیادی را به خود جذب کرد و باعث اضافه شدن هواداران آناتما گردید.
گروه اقدام به برگزاری تور و شرکت در فستیوال و اجرای برنامه‌های پی‌در‌پی نمود که می‌توان از شرکت در ۱۵ تور و فستیوالهای کوتاه اروپائی و نمایش بهمراه گروه My Dying Bride و At The Gates بطور مشترک و چند اجرا با گروه At The Gates نام برد. آنها همچنین ظهور ویژه‌ای در برنامه Headbangers Ball که متعلق به شبکه MTV بود داشتند و پله‌پله به شهرت نزدیک می‌شدند.
در ژانویه سال ۱۹۹۴ اولین تور کامل دور اروپای خود را به اجرا گذاشتند و در فستیوالهایی که در کشورهای رومانی، هلند و بلژیک برگزار می‌شد شرکت نمودند. در همان سال برای ضبط آلبومی کوچک که مدتهایی طولانی انتظارش را می‌کشیدند، وارد استودیو شدند. در آگوست آن سال برای اجرا در فستیوال Independant Rock که قرار بود در کشور برزیل و چند کشور اروپائی دیگر برگزار شود، شرکت نمودند.
پس از موفقیهای پی‌در‌پی، آلبوم بعدی آنها با نام Pentecost III با استقبال چندانی مواجه نشد که شکستی برای آناتمای دیگر معروف محسوب می‌شد. تا اینکه در ماه می سال ۱۹۹۵ تغییراتی در گروه داده شد. خواننده گروه Darren White آنها را ترک گفت و گروه مجبور به استخدام عضو جدید گردید.
کار خوانندگی به دست گیتاریست گروه یعنی Vinnie Cavanagh سپرده شد. پس از انتشار این آلبوم، گروه تصمیم به برگزاری توری در انگلستان گرفت. با این کار آنها این شانس را به هوادارانشان دادند که تغییر سبک در خوانندگی را از نزدیک لمس کنند. در اکتبر سال ۱۹۹۵ گروه اقدام به نشر آلبومی جدید با نام The Silent Enigma نمود که با تغییر محسوس سبک به موفقیت بزرگی نیز دست یافت. مخصوصا درخشش خواننده جدید بهمراه گروه که تلفیقی از تنظیم‌های ارکستری و ملودیهای غمناک با صدایی باشکوهتر از صدای خواننده قبلی که همه آنها دست‌به‌دست هم داده تا گروه به آرزوهای خود نزدیکتر شود.
آلبوم باشکوه بعدی آنها با نام Eternity در نوامبر سال ۱۹۹۶ عرضه شد که پیشرفت موسیقیائی برتری بهمراه رسیدن به نقطه اوج سبک را گواهی می‌نمود. در حالیکه با انتشار این آلبوم و تولید آهنگهایی بزرگ همانند Hope و Eternity Part 2 و Angelica مورد تحسین رسانه‌ها قرار گرفته بودند، گاهی اوقات هم از آنها انتقاد می‌شد.
تلفیقی از سازهای بادی با ملودیهایی که شباهتهای زیادی با کارهای پینک فلوید داشت بهمراه وضوح صدای خواننده ترکیب کاملی را ایجاد کردند. بازهم پس از تولید این آلبوم آنها در فستیوالها و تورهای کامل بدور اروپا شرکت کردند. آناتما همچنان راهش را با بدست آوردن طرفداران پروپا قرص ادامه می‌داد. اولین ویدئوی کامل آنها در می همان سال با نام A Vision of A Dying Embrace که شامل تمام پیشرفتهای آنها با هم بود، می‌شد. در قسمتهایی از این ویدئو اجراهای زنده آنها در کراکو و لهستان که بوسیله گروه My Dying Bride حمایت می‌شد، قابل رویت است.
هرچند موفقیت برای آنها هنوز هم ارزش داشت اما آنها تصمیم به تعویض درامر گروه John Douglas گرفتند که سریعا Shaun Steels را جایگزین او نمودند. در بین زمانیکه درامر عوض شد گروه شروع به کار کردن بروی چند آهنگ از گروههای مختلف نمود که از برجسته‌ترین آنها می‌توان به آهنگهای معروفی از گروه پینک فلوید مانند One of The Few از آلبوم The Final Cut و Goodbye Cruel World از آلبوم The Wall اشاره نمود. شایان ذکر است که راجر واترز عضو اصلی پینک فلوید و سازنده اصلی این آهنگها از درام در آنها استقاده نکرده است.
اثر خارق‌العاده و مشهور آنها به سال ۱۹۹۸ و با عنوان Alternative 4 منتشر شد. تفاوت جنس موسیقیائی در این آلبوم بخاطر دخالتهای پررنگ بیسیست گروه Duncan Patterson بخوبی قابل درک است که آلبوم را تا حدودا ٪۸۰ در انحصار خود قرار داد. البته او در آلبوم قبلیشان آثاری از خود بجای گذاشت که معروفترین آنها همان آهنگ سه قسمتی Eternity می‌باشد. از جمله آهنگهایی که در این آلبوم فکر شنونده را می‌تواند مدتها به خود معطوف کند می‌توان به:
Shroud of False، Lost Control، Inner Silence، Alternative 4 و Regret اشاره نمود.
پایان قسمت دوم…
بعد از درخشش آلبوم موفق Alternative 4 تعویض ناموفق گروه منجر به رکود موسیقی آنان در آلبومهای بعدی شد که آن تعویض بیسیست گروه Duncan Patterson با عضو جدید Dave Pybus بود. بعلاوه Martin Powell نوازنده کیبورد گروه My Dying Bride بطور پاره وقت به آنها ملحق شد. در حرکت جالب توجه دیگر آنها John Douglas درامر و عضو سابق گروه در روزهای پایانی سال به آنها پیوست.
آلبوم بعدی آنها با نام Judgement در ژوئن سال ۱۹۹۹ منتشر شد که با انتقاد جنجال برانگیزی مواجه شد.
از آهنگهایی که در این آلبوم حرفی برای گفتن داشتند می‌توان به آهنگ One Last Good-bye، Deep و Emotional Winter اشاره نمود. گروه در همان سال در فستیوال Dynamo شرکت کرد. Martin Powell به گروه Cradle of Filth پیوست و کیبوردیست قدیمی Cradle of Filth که با آناتما در تورهایشان همکاری داشت بطور عضو دائم در گروه شروع به فعالیت کرد.
کمی قبل از انتشار آلبوم بعدیشان با نام A Fine Day to Exit بیسیست گروه Dave Pybus کسیکه دیگر نتوانسته بود جای Duncan Patterson را در آناتما چه برای هواداران و چه در عرصه آهنگسازی بگیرد اعلام کرد که قصد ترک کردن گروه را دارد تا بیس گروه Cradle of Filth را بعهده گیرد و این کار را انجام داد. George Roberts دوست قدیمی آنها که قدم در جهت برگزاری تورهای آناتما برداشت و کسیکه دورادور از اخبار آناتما مطلع بود بعنوان نیمه وقت جایگزین بیسیست ناموفق گروه شد.
در سال ۲۰۰۲ Danny Cavanagh خواستار ترک گروه شد. طی این امر Duncan Patterson عضو فعال، موفق و قدیمی گروه دوباره به آناتما برگشت. در خلال این جریانات آنها تصمیم به انتشار بهترین آهنگهای خود با نام Resonance 2 گرفتند که شامل کارهای قدیمی‌شان هم می‌شد. این کار دقیقا نماد یک شکست، در پی جریانات ترک اعضاء از گروه بود. هنوز هیچ خبری از آینده آناتما توسط هیچ رسانه‌ای داده نشده است. به امید رسیدن دوباره آناتما به روزهای اوج و فرار از حیطه غرور.
www.anathema.ws
ترجمه: حمید ملا هادی